Kim Çaldı Yıldızlarımı Gökyüzümden?

Tozpembe bir gözlük takmıştım günler önce,hayatı daha yaşanılası kılan.Günlerden hep  perşembeydi,gökyüzü hep pamuktan bulutlarla kaplı ve her an adeta bir fotoğraf karesi...Geceleri hep dolunay vardı mesela,yıldızlar bir şeyler anlatıyordu sürekli..İnanmadınız değil mi? Bende inanamıyordum işte,ama öyle çok sevmiştim ki o dünyayı,öyle çok inandırmıştım ki kendimi o gözlüklerin hep benimle olacağına..Benim dünyamda ben ve sebepli mutluluklarımın sahibi vardı.
Üç günlük bir dünyaymış,bilemedim..Kırıldı kalbimin pembe camları..Tekmişim meğer ben dünyamda..Gökyüzü üflesen uçacak gibi,yıldızlar sırtını dönerek uyuyor ve dolunay susuyor...
O varken kimse yoktu oysaki,ne kalabalıkmış her yer..Gülücük seslerim dünyanın gıcırtısını bile saklamış benden..
Korkuyorum,gözlerim kapalıyken yanımda hissettiğimden değil de,gözlerim açıkken etrafımda gördüklerimden,göreceklerimden..