Tam Šu An

Evimizde elektrik kesilince içten içe sevinirdim. Tüm ailenin bir odada toplanmasının bahanesiydi çünkü o. Õnce derin bir sessizlik dolardı odaya, daha sonra eski hatıralar aklımıza gelir gülüşürdük. Başka meşgalesi yok kimsenin, sadece o ‘an var. Beni mutlu eden de buydu zaten. Görmeden kimliğini ayırt edebilmenin verdiği mutluluk, odada yalnızca Ay’ın yansıması ve bir zaman sonra karanlığa alışmak… Hiç istemezdim o anın bitmesini .Sadece sukrederdim karanlığı dahi gorebilen gõzlerim olduğu için. Ve şimdi yine o anlardan birinde yaziyorum size.Siz şahit olun bu anın bitmesini istemediğime ~

Ranã..